Chapter 1
![Foto](/uploads/6/9/8/0/6980549/1333977789.jpg)
Voorzichtig strek ik mijn achterste been en gluur in de spiegel naar het resultaat. Mooi gestrekt, maar niet hoog genoeg. Ondertussen speelt het zwanenmeer nog altijd vanuit mijn stereoinstallatie. De muziek is al 5 scene's verder dan ik ben. Zuchtend loop ik naar de stereo en druk alles uit. Een mengeling van trots en teleurstelling drukt op mijn schouders. Elk danspasje heb ik mezelf aangeleerd. Maar het is niet goed genoeg. Ik heb het gevoel dat er nooit een prachtige zwaan uit deze eendenvliezen zullen komen.
![Foto](/uploads/6/9/8/0/6980549/9505689.jpg?880)
Vermoeid en zonder muziek probeer ik een tweede scene te spelen. De hele nacht heb ik op youtube stukjes van het zwanenmeer bekeken. Zoals die ballerina's dansen lijkt het zo simpel. Ik ben nu de hele dag bezig en mijn voeten beginnen pijn te doen van de vele pasjes en ingewikkelde sprongen.
Er klinkt een bescheiden klopje op de deur. 'Binnen,' mompel ik. Mijn gezicht is vertrokken van concentratie als onze butler zachtjes binnenschuifelt. 'Mevrouw, ik wou even mededelen dat uw moeder onderweg is.' Ik knik dankbaar en schiet de badkamer in.
Er klinkt een bescheiden klopje op de deur. 'Binnen,' mompel ik. Mijn gezicht is vertrokken van concentratie als onze butler zachtjes binnenschuifelt. 'Mevrouw, ik wou even mededelen dat uw moeder onderweg is.' Ik knik dankbaar en schiet de badkamer in.
![Foto](/uploads/6/9/8/0/6980549/5649964.jpg?880)
Moeder is eerder terug dan ik verwachtte van haar weekendje in het kuuroord. Ik was mijn gezicht, werk mijn make-up bij en wurm me in een jurk van lichtblauwe zijde die vreselijk staat op mijn huid. Mijn bleekheid heb ik van mijn moeder geërfd en zonder een laag poeder zou het lijken alsof ik leidt aan een chronische ziekte. Vroeger dachten ze nog dat ik een albino was maar door mijn oogkleur, lichtblauw, bleek ik het toch niet te zijn. Ik haal een borstel door mijn haar en doe verwoedde pogingen om het weer in model te krijgen. Beneden slaat de deur, gevolgd door harde tikken van moeders hakken.
![Foto](/uploads/6/9/8/0/6980549/6271829.jpg?880)
De zenuwen gieren door mijn lichaam als ik naar beneden loop. Het hele weekend heb ik mezelf voorgenomen om het moeder te vragen. In mijn verbeelding was ik alleen lang niet zo zenuwachtig. Zodra ik de salon binnenloop zie ik al dat ze in elk geval goed gehumeurd is. 'Heeft u een leuk weekend gehad?' vraag ik voorzichtig. Moeder draait zich om en neemt me keurend in zich op. 'Evangeline, wat heb je met je haar gedaan?' vraagt ze afkeurend. Mijn hand gaat automatisch door mijn witblonde lokken. 'Ik wou iets nieuw proberen,' glimlach ik. Ze vind het niet leuk.
![Foto](/uploads/6/9/8/0/6980549/5079963.jpg?880)
Moeder strijkt haar nieuwe mantelpakje recht en maakt een uitnodigend gebaar. 'Ik heb om thee gevraagd. Het zal zo wel komen,' zegt ze zakelijk. Ik knik, al heb ik helemaal geen trek in thee. Moeder begint te vertellen over haar weekend, vooral over Madeleine, de dochter van haar vriendin die ook mee was. 'Zo'n enig meisje,' zegt moeder terwijl ze een slok van haar thee neemt. 'Jouw leeftijd en zo netjes.' Ik lach maar een beetje en om de stemming erin te houden vraag ik: 'Misschien kan ik haar wel eens ontmoeten? Op een volgend feest misschien.' Moeder knikt innemend.
![Foto](/uploads/6/9/8/0/6980549/9142396.jpg?880)
'Ik neem aan dat je dit weekend nog flink gestudeerd hebt?' vraagt moeder. Ik knik en haal diep adem. 'Ik heb al veel nieuwe dingen geleerd. Maar ik wou het er net met u over hebben.' Ik spiek even in haar richting om te kijken of ik haar aandacht heb. 'Nu ik geslaagd ben op school met het hoogste gemiddelde en alles wilt u natuurlijk dat ik doorleer op de universiteit.' Moeder knikt en ze vouwt haar handen in haar schoot. 'Maar als u het niet erg vind, ga ik liever een jaar ergens anders studeren.' Het hoge woord is eruit. Mijn wangen kleuren lichtroze en ik durf haast niet te luisteren naar haar reactie.
![Foto](/uploads/6/9/8/0/6980549/2307586.jpg?880)
'Ik zou niet weten waar,' zegt moeder. 'Nou,' ik schraap al mijn moed bij elkaar, 'Op de balletschool misschien. Daar geven ze nu professionele opleidingen die je voorbereiden op het beroepsleven.' Als ik naar haar gezicht kijk zie ik al dat ze het niks vind. 'Evangeline, je dacht toch hopelijk niet dat je ooit naar zo'n school zou gaan?' zegt moeder met opeengeklemde lippen. Ik laat mijn hoofd hangen. 'Ik wou het toch proberen,' fluister ik. 'Zo'n school is voor goedkope meisjes, zonder toekomst of ambitie en die zonder te werken veel geld willen verdienen.' Ik ga er niet tegenin. In plaats daarvan vraag ik of ik nog even naar mijn kamer mag voor het eten.
![Foto](/uploads/6/9/8/0/6980549/1423024.jpg?880)
Ik krijg toestemming en eenmaal op mijn kamer ga ik moedeloos op mijn bed zitten. Natuurlijk had ik dit antwoord verwacht, sinds mijn moeder met mijn vader is getrouwd is er niets van haar eigen spontaniteit overgebleven. Vroeger vertelde ze me nog wel eens wilde verhalen van toen ze studeerde. Ze had zelfs op dansles gezeten en mee gedanst in belangrijke voorstellingen. Tot ze mijn vader ontmoette. Aangezien hij uit een formele familie komt moest ze zich aanpassen aan de regels. En nu zit hij meer in het buitenland voor zaken dan ergens anders en leeft mijn moeder in ons landhuis van zijn bankrekening.
![Foto](/uploads/6/9/8/0/6980549/6609442.jpg?880)
Eens in de zoveel tijd stuurt mijn vader nog wel eens een email. Vlak voordat hij naar huis komt bijvoorbeeld, of wanneer het gaat om mijn opleiding. Zijn laatste mail bevatte de mededeling dat hij het fijn vond dat ik was geslaagd en dat ik nu door kon gaan met een studie rechten. Zuchtend kruip ik onder de dekens. Als moeder nu binnen zou lopen zou ze boos worden. Je gaat niet midden op de dag op bed liggen. Je kunt beter studeren.
Beneden gaat het tinkelende geluid van onze bel en ik schiet meteen overeind.
Beneden gaat het tinkelende geluid van onze bel en ik schiet meteen overeind.
![Foto](/uploads/6/9/8/0/6980549/543417.jpg?880)
Er klinkt een discussie beneden en vervolgens voetstappen op de trap. Mijn kamerdeur zwaait open. 'Lloyd!' gil ik verrast. Meteen spring ik van mijn bed af om hem te knuffelen. Hij grijnst. 'Hoe ben je hier in godsnaam binnen gekomen?' vraag ik. Hij haalt zijn schouders op. 'Je moeder zei dat je aan het studeren was en dat we waarschijnlijk het hele weekend al contact hadden gehad. Toen zei je butler dat ik niet was langsgekomen en mocht ik naar boven.' Ik trek hem weer dicht tegen me aan en zucht. 'Ik ben zo blij dat je er bent. Ik mag niet naar de balletschool van moeder.' Llyod schut zijn hoofd. 'Je moeder is gek.' Ik geef hem een plagerige tik tegen zijn hoofd.
![Foto](/uploads/6/9/8/0/6980549/2248534.jpg?880)
Hij lacht en slaat zijn armen om me heen. De kou slaat op mijn huid. Lloyd is altijd koud. Hij zegt dat er iets in zijn lichaam niet goed is qua temperatuurregeling maar dat hij er geen last van heeft. We zijn nu ongeveer een jaar bij elkaar, natuurlijk onder heel veel protest van moeder. Lloyd is niet het type dat ze voor me in gedachten had. De enige reden waarom hij wordt geduld is zijn snelle sportwagen, een teken dat hij veel geld heeft. Ik weet het zelf niet, Lloyd wil namelijk niet dat ik bij hem thuis kom. En met het strenge leventje dat ik leidt is er ook nooit een kans voor geweest om daarheen te gaan.
![Foto](/uploads/6/9/8/0/6980549/6389306.jpg?880)
'Wil je iets drinken?' vraag ik, wetende dat Lloyd toch niets wil. Hij schudt zijn hoofd. 'Ik kwam je eigenlijk iets vragen. Het is heel erg belangrijk voor me.' 'Oh?' vraag ik nieuwsgierig, Hij knikt. 'Kijk, je bent nu al een tijdje klaar met school en je zal vast wel hebben nagedacht over je toekomst.' Ik knik zwijgend. Lloyd haalt diep adem. 'Ik wou gewoon weten of je mij ook in die toekomst ziet.' 'Natuurlijk,' zeg ik meteen en het voelt alsof er iets zwaars op mijn maag drukt. 'Zie je mij er dan niet in?' Hij lacht. 'Jawel. Maar ik moet weten of je bij me wil blijven. Voor altijd.' Ik val even stil.
![Foto](/uploads/6/9/8/0/6980549/4814529.jpg?880)
'Altjd is wel erg lang,' zeg ik zachtjes, 'Hoe moet ik nu weten wat er later gebeurd?' 'Met jouw ouders kan ik je nu alvast vertellen wat er gebeurd,' bromt Lloyd, 'Wil je het zelf horen?' Ik denk aan de studie rechten, dispuutfeestjes, een saaie baan en eeuwige feestjes van mijn ouders. 'Nee.' Lloyd begraaft zijn hoofd in mijn schouder en zucht. 'Ik wil heel graag bij je blijven, Evy. Voor altijd.' Hij overvalt me een beetje en ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen. Liefdesverklaringen ben ik niet echt gewend, zeker niet van mijn vriend die af en toe wekenlang niet komt opdagen. 'Ik kan je leven zoveel mooier maken dan dit,' gaat hij verder. Zachtjes strelen zijn lippen over mijn nek. 'Lloyd...' begin ik maar verder kom ik niet.
Een felle pijn schiet door mijn hals en ik zak in elkaar.
Een felle pijn schiet door mijn hals en ik zak in elkaar.